Wat is het?
We spreken van fecale incontinentie als iemand meermaals ongewild stoelgang verliest. Fecale incontinentie heeft meestal niet één duidelijke oorzaak, maar ontstaat door een combinatie van factoren. Enkele factoren kunnen zijn: zwakte van de sluitspier, problemen met de bekkenbodem, ziektes van het centraal zenuwstelsel, aandoeningen die zorgen voor diarree en aandoeningen die de gevoeligheid of opslagcapaciteit van het laatste stuk van de darm verstoren.
Hoe stellen we de diagnose?
Aangezien fecale incontinentie door verschillende aandoeningen kan veroorzaakt worden komt het erop neer met behulp van vragen en eventueel aanvullende onderzoeken deze onderliggende oorzaken actief op te sporen.
Rome IV criteria:
- Herhaaldelijk ongewild verlies van stoelgang na de leeftijd van 4 jaar en dit minstens twee tot viermaal per maand.
Wat is de behandeling?
De behandeling van fecale incontinentie bestaat er eerst en vooral uit om de onderliggende oorzaak aan te pakken. Verder zijn er nog enkele algemene maatregels die voor iedereen gebruikt kunnen worden. Iedereen met fecale incontinentie zal voedingsadvies krijgen of medicatie om de stoelgangsconsistentie te optimaliseren. Diarree is een risico voor incontinentie, maar ook bij constipatie kan er incontinentie optreden door de zogenaamde overloop diarree. Aanvullend hierop kan er biofeedbacktherapie gestart worden. Hierbij wordt er gewerkt aan het functioneren van de bekkenbodem en sluitspier. Als dit allemaal niet voldoende is kan er overgegaan worden op lavementen. Hierbij wordt de darm gespoeld waardoor deze leeg is en er minder kans is op stoelgangsverlies. Als ook dit onvoldoende is kan er gebruik worden gemaakt van anale tampons. Dit zijn tampons die via de anus worden ingebracht om zo de stoelgang tegen te houden. Als ook dit allemaal niet voldoende is zal er in sommige gevallen worden overgegaan tot een operatie. Dit kan bijvoorbeeld door de sluitspier te herstellen of een zenuwstimulator in te planten.
Bron
Rome IV foundation
